چند وقت است که دلم برای خودم تنگ میشود

حرفهای  نگفته ام بر  روی دلم  سرد  می شود

چند وفت است که دیدگانم  پر از اشک می شود

دل در گلو شکسته و  زبان در  دهانم بند می شود

چند وقت است که دوستان می روند خاطره می شود

از آنها فقط یادی است که نقش بسته در دلم حک می شود

چند وقت است که آسمان شهر مان سیاه و پر غم واندوه می شود

چند وقت است که کلاغها رفته اند و غاری نیست پس در این شهر کی فریاد میشود

چند وقت است که خدا دلش برایمان تنگ می شود نوا میدهد در هفت آسمانش رعد می شود

چند وقت است خدا در کنار دلمان منتظر نشسته است هی منتظر و نگران است که چه می شود

چند وقت است که خدا به ما نگاه می کند هی با فرشته ها در  عرش  نشسته برایمان دعا می شود

چند وقت است که زمین سبز نیست در آن گلی رنگی هوایی نیست خاکش در کنارمان فاضلاب می شود

چند وقت است که همه چیز از همه چیزپنهان میشود همه سرگردان و رنگارنگ و انسانیت است که گم میشود

اینجا دیگر پرده ها کنار نمیرود منتظر نباش برو که باید رفت اما با اراده توست که  درهای بی کلید باز میشود


(محمود)