تا بیکرانه ها

غروب حیات وحش نایبندان

منطقه محروم حیات وحش نایبندان

لغت محروم،بسیار محروم،کمبود امکانات،فاقد امکانات،زیر خط فقر!

و به نظر من بسیار فراتر از خط فقر

چیزهایی هست که بعد از سفر من به پناهگاه حیات وحش ،یکی از زیستگاههای مهم یوز در ایران به ذهنم میاد.

چیزی که اینقدر انتظار نداشتم،انتظار این همه کمبود!

این کمبودها وقتی بیشتر به چشم می آید که در گرمای بسیار شدید منطقه ،نداشتن آب آشامیدنی کافی و سالم ، نداشتن امکانات بهداشتی،دور بودن از مرکز و در حاشیه بودن،فقر بسیار شدید منطقه و در عین حال سادگی مردم منطقه را می بینید.

اصلا انتظار این را ندارید وقتی وارد یکی از شاخص ترین و معروفترین زیستگاه یوز آسیایی در ایران و جهان هست می شوید;

ببینید که منطقه به ان بزرگی را چهار تا محیطبان با 4 تا موتور بدرد نخور ایرانی که یکی ازآنها بخاطر تعمیرات از رده خارج شده و 3تا بعدی هرکدام یکی از دندهاش کار نمیکنه و در همه اون موتورها داغ شدن یک ایراد کلی هست. پاسگاهی با موتور برق ضعیف که روزی شاید 2 ساعت هم نشود روشنش کرد دارد از یکی از معروفترین زیستگاههای یوز را حفظ میکند.

البته تمام اینها برای شکارچیان منطقه موقعیت مطلوبی را ایجاد کرده برای شکار غیرقانونی و کشتار وحشیانه طعمه های حیاتی یوز مانند جبیر و کل و بز و میش که باعث بیشتر بخطر افتادن یوز ایرانی میشود و همین باعث کمتر دیده شدن یوز در منطقه هست.

البته از محیط بانان هیچ ناراحتی نیست،چون با کمبود امکانات بهتربگم بدون امکانات ولی با علاقه و در این گرما و سرما کارشون انجام میدن و با عشق به حیوانات همیشه به فکر حیوانات منطقه هستن و حتی با مریضی سخت به آبشخورهای منطقه سرمیزنن و اعتقاد دارن که حیونا وقتی میان اب بخورن ناامید برنگردن.

نارحتی و دلخوری از محیط زیست خراسان جنوبی و بیفکری اونها به این منطقه و تو رویا و تو توهم بودن مسئولین مربوطشون هست و احتمالا بخاطر بیخیال بودنشون و هم بی اهمیت بودن منطقه و حیات وحش استان هست.

گدشته از تمام ضعفها و کمبودها تک تک لحظاتی که با محیط بانای منطقه بودیم،با توجه گرمای شدید،سختی کار در اون هوا و بد بودن مسیر ، و با توجه به داشتن فقط 2 ظرف آب که از نوشابه خانواده که کیسه ای روش کشیده شده بود که با اب زدن کیسه باعث خنکی اون میشد شده بود، توشه راه ما و تنها توشه راه محیط بانای منطقه در این چند مدت هست و الحق و الانصاف با تمام این شرایط کارشون و وظیفشون خوب انجام میدادن و با اینکه یکی از محیط بانها بسختی مریض بود بازهم دنبال انجام وظیفه حیاتیشون بودن.(سرکشی به منطقه وچشمه ها و آبشخورها)

این بود خلاصه آن چیزی که من در منطقه محروم حیات وحش نایبندان دیدم. و هنوز که هنوزه با یاد اوری تمام این چیزها غمی روی دلم میشینه که بخاطر محرومیت شدید مردم منطقه و روستای منطقه،مردم مهربان و ساده وصمیمی روستای نایبندان هست.

امیدوارم روزی، بزودی کمی از این محرومیت ها کاسته بشه.